چه كسي بايد به كارگران كارواش حقوق بدهد؟
كارگران ماشين شو تعطيلي ندارند. سرما و گرما ندارند، ساعت كار ِقانوني ندارند و از حداقل حمايت هاي قانوني هم بي بهره اند. آن ها از ساعت 6 صبح تا ساعت12 شب كار مي كنند. در گرماي تابستان و سرماي زمستان و همواره خيس از آب هاي كثيفي كه تا زير پوست هم نفوذ مي كند. اما بيش از اين كه دلخوش به حقوق و دستمزد دريافتي از كارفرما باشند چشم به انعامي دارند كه صاحبان اتوموبيل پس از تميز شدن ماشين هاشان به آن ها مي دهند.
كارگران كارواش ايستاده و يا در حال راه رفتن كار مي كنند و از عواقب و عوارض دراز مدت كار ايستاده و رطوبت دائمي در امان نيستند. رماتيسم, دردهاي عضلاني و بيماري هاي پوستي از شايع ترين مشكلات اين كارگران به ويژه در ميانسالي است.
حدود سني اين كارگران از 14, 15 سالگي شروع مي شود و به ندرت بالاي 55 سال را هم در ميان اين زحمتكشان مي توان ديد. بيشتر كارگران كارواش در تهران از كارگران مهاجري هستند كه از شهرهاي دور و نزديك و يا از كشور همسايه شرقي , افغانستان، آمده اند و در گاراژي كار مي كنند كه محلي هم براي شست وشوي اتوموبيل دارد برخي از اين مراكز شست وشوي اتوموبيل در تهران و چند شهر بزرگ از تكنولوژي خودكار بهره مي گيرند و با كمترين نيروي كار امور كارواش را انجام مي دهند. در مقابل گروهي از زحمتكشان اين رشته از كار هم بدون داشتن محل و با استفاده از آب جاري جوي هاي ِهنوز سر باز و سطلي پلاستيكي و لنگي و ...در كنار خيابان ها به شستشوي اتوموبيل ها اقدام مي كنند . اين گروه هم البته بدون دادن "حق حساب" به ماموران شهرداري امكان كار ندارند. كار اين ماشين شويان با توجه به منبع آب مورد استفاده شان بسيار طاقت فرسا ترست. بيشتر زحمتكشان اين رشته كارشان را دائمي نمي دانند و اصولا اين كار را تنها براي فرار از بيكاري و عواقب سخت آن پذيرفته اند و همواره به اميد يافتن كاري كه "كار" فرض شود اين وضع را تحمل مي كنند. گفت و گوي زير با كارگران كارواش در شهرهاي تهران، بوشهر، زابل ، بندر ماهشهر صورت گرفته است.
حسن كارگر جوان كارواش در ماهشهر:
- اين جا ساعات كار از 8 صبح شروع مي شه و تا ساعت 8 شب ادامه داره. من روزي 5 هزار تومان حقوق مي گيرم.
- اين كه از حداقل دستمزد قانون كار كمتره!
- اين جا كار كمه كار پيدا نمي شه. كارفرما هم مي گه اگر نمي خواهيد بريد. ما هم چاره اي نداريم گاهي پولي هم به صورت انعام از مشتري ها مي گيريم . اما اين جا بيشتر كارها وابسته به پولِ مراكز نفتي و پتروشيمي هست . توي اين روزها كه اعتصاب است و پروژه هاي نفتي بيشترشون نيمه تعطيل هستند ما هم مشتري كمتري داريم.
- بيمه چطور؟ كارفرما شما را بيمه كرده و يا اين كه شما بيمه خويش فرما هستيد؟
- بيمه كه نه. همين قدر كه كارفرما حقوق ما رو به موقع بده خدا را شكر مي كنيم. بعدشم چطوري بيمه خويش فرما بشم دستمزد من فقط 150 هزار تومان در ماه است.
صبور كارگر مهاجر،كارواش در تهران
- اين جا چند نفر كار مي كنند؟
- 12 نفر.
- اهل كجا هستند؟
- همه جور داريم. سه نفر افغاني هستيم، يك نفر بلوچ، كرد هم داريم...
- چقدر دستمزد مي گيريد؟
- دستمزد يعني چه؟
- كارفرما چقدر به ازاي كار به شما پول مي دهد؟
- هيچي...
- يعني چي؟ پس شما براي چي اين جا كار مي كنيد؟ پس خرج زندگي رو چطوري در مي آوريد؟
- صاحب گاراژ به ما پول نمي ده عوضش جايي داده كه ما شب ها همين جا مي خوابيم و بابت اجاره هم از ما چيزي نمي گيره خدا عمرش بده. البته ماهم به جاش برايش نگهباني مي دهيم. هر چي هم كه از مشتري ها انعام بگيريم مي شه دستمزد ما..
- درآمد ماهيانه شما چقدر مي شود؟
- مختلفه. توي سال فرق مي كنه. آخر هفته ها و اول هفته ها بخور نميره. نزديك عيد هم خيلي خوبه مردم عيدي مي دن.
- خوب بالاخره ماهي چقدر مي شه؟ كمترين و بيشترين اش؟
- من ماه گذشته 350 هزار تومان پول گرفتم200 تومنش را فرستادم براي خانواده و 150 هزار تومانش هم براي خرج خودم. بارون كه بياد مشتري هاي ما زياد مي شه.. البته دم عيد بيشتر مي شه. تابستونا هم حدود 200 هزار تومان در مي آرم.
- شما براي كارفرما كار مي كنيد اون بايد به شما حقوق بده تا شما مجبورنشيد سر تونو خم كنيد تا پولي از مشتري بگيريد تا حالا به صاحب كار گفتيد كه حقوق مي خواهيد؟
- نه بابا همه ي كارواش ها همين طوره . كسي حقوق نمي ده اگه بگيم مي اندازه بيرون. تازه گفته اگه اذيت كنيم ما رو به پليس تحويل مي ده.
(كارگران مهاجر در ايران بي پناه تر از بقيه كارگران هستند.)
كارگر سيستاني در كارواش زابل
- از چه ساعتي كار مي كنيد تا چه ساعتي؟
- از ساعت 8 صبح تا غروب آفتاب.
- چقدر حقوق مي گيريد؟
- روز 5 هزار تومان, روزهاي تعطيل اين جا هم تعطيله و بعضي روزها هم صاحب گاراژ ميگه نياييم.
- اين كه پول كمي است. متاهلي يا مجرد؟
- من متاهلم و سه تا بچه دارم.
- با اين پول چطوري چرخ زندگيت مي چرخه؟
- حدود 100 تا 150 هزار تومان حقوق مي گيرم. حدود 200 هزار تومان هم يارانه. خدا رو شكر زندگي مي گذره.
- يارانه كه تازه حدود يك ساله هست. قبلا چه كار مي كردي؟
- قبلا خونه ي پدرم زندگي مي كرديم . يك اتاق به ما داده بود. كمتر خرج مي كرديم. بعد هم گاهي براي كار به تهران و زاهدان مي رفتم.
- بيمه هستي؟
- نه اين جا هيچ كس بيمه نيست. خود صاحب گاراژ هم بيمه نيست.
كارگر كارواش خودكار در تهران
- چن وقته اينجا مشغولي؟
- چطور؟
- از كار و در آمدت راضي هستي؟
- كي راضيه كه من راضي باشم!
- چقد در مياري؟ حقوق و انعام ؟
- رو انعام كه نميشه حساب كرد اما 450 هزار تومان حقوق مي گيرم .
- روزي چند تا ماشين مي شوري؟
- نمي دونم. صد تا بيشتر يا كمتر اين جا هميشه كلي ماشين تو صف كارواشن.
- بيمه هستي؟
- من خيلي وقت نيست كه اومدم اين جا، اما احتمالا بيمه هم بشم.
- چند ساعت در روز كار مي كني؟
- 12 ساعت. گاهي كمي بيشتر گاهي كمي كمتر
كارگر ماشين شو در كنار خيابان در تهران
- خسته نباشي وضع كار و بار چطوره؟
- براي ما كه فقط باره! بابا اين كه كار نيست فرار از گداييه...
- چه جوري كار مي كني؟ با چه قيمت ماشين مي شوري؟
- بستگي داره. گاهي 4 هزار تومن؛ گاهي 2 هزار تومن. گاهي توشويي هم مي كنم. هر كي بنا به همتش يك چيزي ميده ديگه.
- خب پس با اين حساب ماهي 700 , 800 هزار تومن رو در مياري
- اگه قبل از اين كه من بيام كسي تو اين راسته پارك نكنه، بارون هم مرتب بياد و ماشين ها رو گِلي كنه, مامور شهرداري هم تلكه مون نكنه، بيشتر هم در ميارم، اما گاهي همه چي دست به دست هم مي دن تا در ماه كمتر از 300 تومن داشته باشم. گاهي هم آدم هاي با معرفت به تورم مي خورن و ... بالاخره مي گذره.
- از كي كار شستن ماشين شده محل در آمدت؟
- شش , هفت سالي هست. از وقتي ناراحتي عصبي پيدا كردم و ديگه نتونستم مسافركشي كنم. آخرين راهي كه به فكرم رسيد شستن ماشين بود. تو همين جا يه زماني هفته اي يه بار ماشين خودم رو مي شستم.
صادق، كارگر جوان كارواش در بوشهر
- چقدر حقوق مي گيريد؟
- 100 هزار تومان از صاحب كارواش مي گيرم و هر چقدر هم انعام بگيرم مال خودم است.
- به طور متوسط چقدر در ماه مي شود؟
- حدود 250 هزار تومن.
- چند سال است كه اين كار رو داري؟ اهل كجا هستي؟
- 3 ساله كه اين جا كار مي كنم. اهل خرم آباد هستم. قبلا توي عسلويه كار مي كردم. اون موقع ها خيلي خوب بود.
- پس چرا همون جا نموندي؟
- كار تعطيل شد. خيلي از كارگرا بيكار شدن. من هم مثل بقيه. اما بايد كار مي كردم و مي دونستم اگه به شهر خودم برگردم كار گيرم نمي آيد. من جوشكارم. ولي توي شهر ما براي من كار پيدا نمي شه.
- اين جا بيمه هستي؟
- نه اما من خودم را بيمه كرده ام. شب ها توي بندر كار مي كنم. تخليه بار و پولشو مي زارم براي بيمه.
- پس كي مي خوابي؟
- كم مي خوابم. چاره اي ندارم. پس فردا كه از كار بيفتم، زن و بچه ام بايد از گرسنگي بميرن.
تازه الان چند وقتيه كه كار تخليه بار كم شده . چون مي گن تحريمه و دلار نيست. توي بارانداز ,كشتيِ كمي بار خالي مي كنه . نمي دونم آينده ما چي مي شه....
مجيد ملكي
http://kanoonmodafean1.blogspot.com/2012/05/blog-post_29.htmlكانون مدافعان حقوق كارگر -
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر