زنده باد شانزدۀ آذر نماد مبارزات دموکراتیک دانشجویی

زنده باد شانزدۀ آذر نماد مبارزات دموکراتیک دانشجویی

اکنون بیش از نیم قرن است که روز 16 آذر به نماد مبارزات دموکراتیک دانشجویی تبدیل گشته است. جنبش دانشجویی به مثابه یکی از فعالترین جنبش های اجتماعی ایران دوشادوش جنبش انقلابی توده ها، بویژه جنبش کارگری، جنبش زنان، جنبش جوانان و مبارزات ملل تحت ستم، نقش برجسته ای در مبارزه علیه حاکمیت استبدادی و خفقان و طرح خواست ها و مطالبات دمکراتیک، ایفا نموده است. جنبش دانشجویی در سیر مبارزات مستمر خویش و متأثر از شرایط سیاسی و اقتصادی – اجتماعی حاکم، افت و خیزهای بیشماری از شرکت وسیع در قیام توده ها و گسترش بذر آگاهی و دانش در جامعه، تا قلع و قمع خونین دانشگاه ها تحت نام "انقلاب فرهنگی" توسط رژیم جمهوری اسلامی، تا موج وسیع اعدام ها، شکنجه ها و بگیر و ببندها و تالانگری های دهه 60، کشتار و ضرب و شتم ددمنشانه دانشجویان در کوی و خیابانهای اطراف دانشگاه طی دهۀ 70، دستگیری، اخراج (و ستاره دار کردن دانشجویان) و سرکوب وسیع خیابانی در سال 88 ... تجربه کرده است. این همه از سوی دیگر بیانگر کارکرد بی وقفۀ ماشین سرکوب سرمایه داران حاکم در مقابل خیزش دانشجویان علیه استبداد دولت دینی و حاکمیت به غایت ارتجاعی آن است.

پتانسیل مبارزاتی و جمعیت پرشمار جنبش دانشجویی (که بخش عمدۀ آن را فرزندان کارگران و توده های زحمتکش جامعه تشکیل می دهند)، همواره برای رژیم استبدادی و سردمداران سرمایه داری حاکم، خطری بالقوه محسوب می شود. زیرا، با توجه به حجم عظیمی از مطالبات لگدمال و سرکوب شدۀ توده های مردم، با کوچکترین روزنه و جرقۀ مبارزاتی، دانشجویان مبارز در حمایت از مبارزات انقلابی، به این صفوف می پیوندند. دقیقاً به همین دلیل تلاش بی وقفه جناح های مختلف و اپوزیسیون های رنگارنگ بورژوائی از دارودسته های حاکم مانند اصلاح طلبان حکومتی و جنبش "سبز"، و خارج از  حاکمیت، مانند مجاهدین، سلطنت طلبان و لیبرال ها، در راستای به زیر سیطره کشیدن و تبدیل جنبش دانشجویی به پشت جبهه و پیاده نظام خود، تنها با دست به دست کردن مناسبات کنونی برای حفظ حاکمیت سرمایه داری، با جدیت در جریان است. ولی روی دیگر این صحنه، مبارزات پیگیر طبقه کارگر به عنوان وسیعترین و انقلابی ترین طبقۀ اجتماعی ایران است که علیرغم دارا بودن ضعف سازماندهی و سیاست مستقل، قاطع ترین نیرو و اصلی ترین طبقۀ انقلاب آتی ایران به شمار می رود.

ماهیت دموکراتیک جنبش دانشجویی و سازماندهی هوشیارانۀ آن در پیوند با رادیکالیسم طبقۀ کارگر، پشتوانۀ عظیمی در جهت پیشگیری و جلوگیری از آلت دست شدن این جنبش توسط دارودسته های بورژوایی، و تقویت امر انقلاب، سرنگونی رژیم ضد دموکراتیک و ضد کارگری حاکم، کسب قدرت سیاسی و به کف آوردن دموکراسی است. 

یکی از محورهای اصلیِ مبارزۀ فوق، مبارزه برای حقوق و آزادی های سیاسی عمومی، که  بیانگر منافع مشترک وسیعترین توده های مردم است، می باشد. مبارزه در این عرصه، از جمله با مطالبات زیر، همواره بخشی مهم از مضمون مبارزات جنبش دانشجویی را تشکیل می دهد: 

·                               آزادی نامحدود عقیده، بیان، قلم، مطبوعات، رسانه ها و وسایل ارتباط جمعی.

·               آزادی گردهمائی، تظاهرات، راه پیمائی، تحصن و اعتصاب.

·               آزادی تحزب.

·          آزادی اتحادیه ها و انجمن ها.

·          آزادی فوری زندانیان سیاسی و عقیدتی.

·          ممنوعیت سانسور مطبوعات و رسانه های جمعی.

·                مصونیت محل سکونت و کار اشخاص از تعرضات.

·          آزادی انتخاب شغل، محل اقامت و مسافرت.

·                        ممنوعیت کنترل نامه ها، بسته های پستی، مکالمات تلفنی، پیام های الکترونیکی و دیگر          وسایل  ارتباطات خصوصی اشخاص و سازمان ها.

·                        برابری حقوقی همۀ شهروندان و رفع هرگونه تبعیض جنسی، مذهبی، ملی و قومی،      نژادی و غیره در محیط کار، شرایط استخدام، مزد و تصدی مسئولیت ها و در رابطه با نهادهای دولتی و خصوصی.

·                        جدائی دین از دولت، حکومت و آموزش و پرورش؛ قطع کمک های دولتی به نهادهای دینی؛ لغو امتیازات سیاسی، حقوقی، اجتماعی و اقتصادی روحانیت.

·          عدم دخالت دولت در زندگی خصوصی افراد.

·                        مبارزه با وجود دادگاه های اختصاصی (مانند دادگاه نظامی، دادگاه انقلاب، دادگاه ویژۀ روحانیت و غیره).

·          ممنوعیت دستگیری و زندانی کردن اشخاص بدون حکم کتبی دادستان.

·                             ممنوعیت دخالت هرگونه نیروی نظامی و سرکوبگر- پاسداران، نیروهای انتطامی و امنیتی، بسیجی ها و مأموران شخصی پوش و اوباش اجیر شده یا تحریک شده - در تظاهرات و اعتراضات مردم.

·                        ممنوعیت دخالت هر نیروی نظامی و سرکوبگر در محیط کارخانه ها، دانشگاه ها، مدارس و غیره.

·                        معرفی و محاکمۀ همۀ آمران و عاملان سرکوب، کشتارها، ضرب و شتم، و دستگیری ها در  اعتراضات توده های مردم.

·          علنی بودن دادگاه ها با حضور هیئت منصفه.

·          حق دفاع آزاد متهم و وکیل مدافع او و حق دسترسی کامل آنان به پرونده و مدارک اتهام.

·                        ممنوعیت هر نوع شکنجه جسمی و روحی، و تهدید برای اقرار گرفتن یا مجبور کردن به اعترافات و مصاحبه های تلویزیونی.

·                        لغو مجازات اعدام و هرگونه مجازات وحشیانه و قرون وسطائی مانند سنگسار، قطع یا ناقص کردن اعضای بدن، شلاق زدن و غیره.

·                        مبارزه با سیاست های اصلاح طلبانه (مذهبی و غیر مذهبی) که می کوشند مردم را همچنان زیر یوغ قانون اساسی ارتجاعی جمهوری اسلامی نگه دارند و به طور کلی مبارزه با همۀ خطوط سیاسی ای که در خدمت پیشبرد اهداف بورژوازی لیبرال و سرکردگی بورژوازی از هر جناح آنند.

·                             مبارزه با نظامی گری رژیم و همۀ اشکال بروز و تحکیم آن.

·                             ........................................................................

                                        آذر 1392

                              کارگران انقلابی متحد ایران

ruwo.iran@gmail.com