اطلاعيه 8 مارس حاميان مادران پارک لاله
هشتم مارس، روز جهانی زن را گرامی می داريم
سير کوتاهی در عصر مشروطيت، نشان از آگاهی بسياری زنان ايرانی با مفاهيم آزادي، برابری و عدالت دارد. زنان آزاديخواه در اين عصر و در دوره های بعد نيز با کوشش و تلاش چشمگير موفق شدند تا برخلاف فرهنگ مسلط پدرسالار بر جامعه، به مدارج عالی تحصيلی و شغلی نائل آيند. اما اين فعاليت ها به تغييرات بنيادی منجر نشد و با رخداد انقلاب ۱۳۵۷، و وعده هايی که فريبی بيش نبود، زنان آماج نخستين حمله های فرهنگي، مذهبی و سياسی رژيم ولائی ايران قرار گرفتند.
اما به شهادت تاريخ، در طول سی وسه سال گذشته و تلاش رژيم برای بيرون راندن زنان از عرصه اجتماع، زنانی که در داخل ايران ماندند، مانند بسياری از زنان کشورهای خاورميانه، برای حفظ حرمت و هويت خود به عنوان انسانِ برابر، ميدان را خالی نکردند و و با پرداخت هزينه های سنگين مالی و جاني، در کنار مردان آزاديخواه، برگ زرينّی بر صفحات مبارزات مردم ايران افزودند. همچنين زنانی نيز که بعد از انقلاب، به اجبار يا خودخواسته، ترک وطن گفتند، اغلب، ضمن پذيرش مسئوليت سنگين زندگی خانوادگي، از فضای باز کشورهای ميزبان، برای آموختن و رشد خود استفاده کردند، و با داشتن ارتباط دائم با زنان در داخل ايران و حمايت از مبارزات آنان، کوشيدند تا صدای در بند آنان را در جهان منعکس کنند.
هم اکنون تعدادی از زنان زندانی مدت هاست که از خانواده و بويژه فرزندان خردسال خود دور مانده اند. نام های شناخته شده زنان زنداني، تنها رقم کوچکی از خيل زنانی است که تنها بخاطر کسب حقوق اوليه و بشری خود تلاش کرده، به عنوان فعاليت عليه امنيت کشور در زندان های بی نام و نشان کشور بسر می برند.
آن چه تاريخ مبارزات زنان کشورمان را بيش از هميشه درخشان کرده است، حضور مادرانی است که در برابر دستگيري، شکنجه يا اعدام فرزندانشان، سکوت نکرده، زانوی غم در بغل نگرفته، بلکه آگاه و بی باک در راه دادخواهی خون عزيزانشان گام نهاده، و مسئولان دولتی و عمال حکومتی را به زانو درآورده اند. در اين ميان مادران پارک لاله که خود از آسيب ديدگان و قربانيان اين حکومت هستند، در عين حال، برای انعکاس صدای دادخواهی تمام مادران ستم کشيده، از سی و سه سال پيش تاکنون نيز، به عنوان زنانی آزاده، خشونت پرهيز و مدافع صلح، گام های بلندی برداشته اند.
زنان و مادران ايران و حاميانشان در سراسر جهان، ضمن محکوم کردن نقض گسترده و سيستماتيک حقوق بشر توسط رژيم اسلامی ايران، بر خواسته های خود نيز همچنان استوار مانده اند:
۱ . لغو مجازات اعدام وکشتار انسانها به هر شکل ۲ . آزادی فوری و بدون قيد وشرط تمامی زندانيان سياسی و عقيدتی ۳ . محاکمه عادلانه و علنی آمران و عاملان تمامی جنايت های صورت گرفته توسط حکومت جمهوری اسلامی از ابتدای تشکيل آن
ما ضمن ستايش از تلاش و فعاليت های زنان و مادران ايرانی برای آزادی زنان زنداني، و ضمن تأييد راه آنان در همبستگی با جنبش های حق طلبانه زنان و نقش آنان در تغيير و تحولات سياسی و اجتماعی در جهان و به خصوص کشورهای خاور ميانه، فرا رسيدن هشتم مارچ، روزی که با نام زن، در ميان روزهای تقويم می درخشد را به همه زنان و مادران و دختران ايران زمين تبريک گفته، همدلی و همراهی هرچه بيشتر زنان ايرانی در جهت آگاهي، مبارزه عليه تبعيضات جنسيتی و نيل به شأن و شکوه انسانی را خواهانيم
همبستگی جهانی حاميان مادران پارک لاله ايران، مارچ 2012
سير کوتاهی در عصر مشروطيت، نشان از آگاهی بسياری زنان ايرانی با مفاهيم آزادي، برابری و عدالت دارد. زنان آزاديخواه در اين عصر و در دوره های بعد نيز با کوشش و تلاش چشمگير موفق شدند تا برخلاف فرهنگ مسلط پدرسالار بر جامعه، به مدارج عالی تحصيلی و شغلی نائل آيند. اما اين فعاليت ها به تغييرات بنيادی منجر نشد و با رخداد انقلاب ۱۳۵۷، و وعده هايی که فريبی بيش نبود، زنان آماج نخستين حمله های فرهنگي، مذهبی و سياسی رژيم ولائی ايران قرار گرفتند.
اما به شهادت تاريخ، در طول سی وسه سال گذشته و تلاش رژيم برای بيرون راندن زنان از عرصه اجتماع، زنانی که در داخل ايران ماندند، مانند بسياری از زنان کشورهای خاورميانه، برای حفظ حرمت و هويت خود به عنوان انسانِ برابر، ميدان را خالی نکردند و و با پرداخت هزينه های سنگين مالی و جاني، در کنار مردان آزاديخواه، برگ زرينّی بر صفحات مبارزات مردم ايران افزودند. همچنين زنانی نيز که بعد از انقلاب، به اجبار يا خودخواسته، ترک وطن گفتند، اغلب، ضمن پذيرش مسئوليت سنگين زندگی خانوادگي، از فضای باز کشورهای ميزبان، برای آموختن و رشد خود استفاده کردند، و با داشتن ارتباط دائم با زنان در داخل ايران و حمايت از مبارزات آنان، کوشيدند تا صدای در بند آنان را در جهان منعکس کنند.
هم اکنون تعدادی از زنان زندانی مدت هاست که از خانواده و بويژه فرزندان خردسال خود دور مانده اند. نام های شناخته شده زنان زنداني، تنها رقم کوچکی از خيل زنانی است که تنها بخاطر کسب حقوق اوليه و بشری خود تلاش کرده، به عنوان فعاليت عليه امنيت کشور در زندان های بی نام و نشان کشور بسر می برند.
آن چه تاريخ مبارزات زنان کشورمان را بيش از هميشه درخشان کرده است، حضور مادرانی است که در برابر دستگيري، شکنجه يا اعدام فرزندانشان، سکوت نکرده، زانوی غم در بغل نگرفته، بلکه آگاه و بی باک در راه دادخواهی خون عزيزانشان گام نهاده، و مسئولان دولتی و عمال حکومتی را به زانو درآورده اند. در اين ميان مادران پارک لاله که خود از آسيب ديدگان و قربانيان اين حکومت هستند، در عين حال، برای انعکاس صدای دادخواهی تمام مادران ستم کشيده، از سی و سه سال پيش تاکنون نيز، به عنوان زنانی آزاده، خشونت پرهيز و مدافع صلح، گام های بلندی برداشته اند.
زنان و مادران ايران و حاميانشان در سراسر جهان، ضمن محکوم کردن نقض گسترده و سيستماتيک حقوق بشر توسط رژيم اسلامی ايران، بر خواسته های خود نيز همچنان استوار مانده اند:
۱ . لغو مجازات اعدام وکشتار انسانها به هر شکل ۲ . آزادی فوری و بدون قيد وشرط تمامی زندانيان سياسی و عقيدتی ۳ . محاکمه عادلانه و علنی آمران و عاملان تمامی جنايت های صورت گرفته توسط حکومت جمهوری اسلامی از ابتدای تشکيل آن
ما ضمن ستايش از تلاش و فعاليت های زنان و مادران ايرانی برای آزادی زنان زنداني، و ضمن تأييد راه آنان در همبستگی با جنبش های حق طلبانه زنان و نقش آنان در تغيير و تحولات سياسی و اجتماعی در جهان و به خصوص کشورهای خاور ميانه، فرا رسيدن هشتم مارچ، روزی که با نام زن، در ميان روزهای تقويم می درخشد را به همه زنان و مادران و دختران ايران زمين تبريک گفته، همدلی و همراهی هرچه بيشتر زنان ايرانی در جهت آگاهي، مبارزه عليه تبعيضات جنسيتی و نيل به شأن و شکوه انسانی را خواهانيم
همبستگی جهانی حاميان مادران پارک لاله ايران، مارچ 2012
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر