گزارشی از برگزاری بیست و سومین سالگرد کشتار زندانیان سیاسی در لندن
شنبه 24 سپتامبر 2011 آکسیون اعتراضی در بزرگداشت 23 امین سالگرد کشتار زندانیان سیاسی دهه 60 و تابستان 67 از جانب تشکل زنان هشت مارس در انگلستان در افشای هر چه بیشتر رژیم جمهوری اسلامی در میدان ترافالگار در لندن برگزار شد.
در این آکسیون اعتراضی نمایشگاه عکسی از مبارزات مردم و جانباختگان قرار داده شده بود. شعار سرنگون باد جمهوری اسلامی و هم چنین پلاکاردهائی که مطالبات پایه ای زنان هم چون: لغو حجاب اجباری، زنان به حامیان زن ستیز احتیاجی ندارند، جدائی دین از دولت، لغو سنگسار، زنان برای جامعه ای بدون ستم و استثمار مبارزه می کنند و آزادی زندانیان سیاسی و... منعکس می کرد، قرار داشت.
فعالین تشکل زنان هشت مارس به عابرینی که علاقه داشتند در مورد این آکسیون بیشتر اطلاع یابند توضیح دادند که : در دهه 60 و تابستان خونین 67 هزاران زندانی سیاسی روانه جوخه های مرگ شدند. دستگاه کشتار و سرکوب جمهوری اسلامی جوخه های مرگ را در صحن زندانها بر پا کردند و پیکر شکنجه شده هزاران هزارزندانی سیاسی را به دار آویختند. ولی این کشتار ها نتوانست نیروی مقاومت زندانیان را در هم شکند. این زندانیان، پژواک صدای مبارزه و مقاومت مردمی شدند که حاضر نبودند به جمهوری جنایتکار اسلامی تن دهند. بسیاری از زندانیان سیاسی جان خود را فدای آرمان رهایی انسانها و ساختن جهانی عاری از ستم و استثمار کردند.
کشتار زندانیان سیاسی دهه 60 و تابستان 67 با سکوت کر کننده قدرتهای امپریالیستی این "قهرمانان پاسداری از حقوق بشر" همراه بود. این سکوت مهر تایید و هم سوئی شان با جنایات جمهوری اسلامی بود.
برخی از مردمی که با ما به گفتگو پرداختند سئوال داشتند که "آیا کسانی که قبلا با دولت بوده اند اما امروز می خواهند اصلاحاتی در ایران بوجود آورند در این کشتار نقش داشتند ؟"ا ما به آنها توضیح دادیم که :ا مروزه بسیاری از سردمداران مرتجع جمهوری اسلامی که در دهه 60 و تابستان 67 در سرکوب و کشتار زندانیان سیاسی نقش داشتند، لباس اصلاح طلبی سبز به تن کرده اند و تلاش دارند دستگاه سرکوب و کشتار جمهوری اسلامی و قتل عام زندانیان سیاسی را به جناح دیگر و یا افرادی از این رژیم خلاصه کنند تا بلکه بتوانند مسیر مبارزات مردم علیه جمهوری اسلامی را در جهتی سوق دهند که با برخی تغییرات جزئی کل نظام ارتجاعی اشان حفظ شود.
دختر جوانی پس از خواندن پلاکاردها این سئوال را کرد که :" آیا زنان را هم در آن زمان اعدام کردند؟" به این دختر جوان توضیح داده شد که : در کشتار دهه 60 و تابستان 67 بسیاری از اعدام شدگان را زنان تشکیل دادند. زنانی که در دوران انقلاب 57 در صف اول مبارزه قرار داشتند. زنانی که با ادامه مبارزه خود در زندان و با مقابله با حجاب اجباری و سرپیچی کردن از قوانین زن ستیز اسلامی مورد شکنجه، تجاوز و اعدام قرار گرفتند ولی حاضر نشدند سر تعظیم به مرتجعین زن ستیز جمهوری اسلامی فرود آورند. سنت شکنی و شجاعت این زنان در مبارزه برای اهداف خود، پایه گذار جنبش زنانی شد که امروزه یکی از مولفه های مهم بی ثباتی رژیم جمهوری اسلامی است.
فعالین تشکل زنان هشت مارس با پخش صد ها اعلامیه به زبان انگلیسی در مورد سالگرد کشتار زندانیان سیاسی در بین مردمی که خواهان اطلاع بیشتری بودند، به افشای رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی پرداختند. این آکسیون پس از 2 ساعت و نیم با موفقیت به پایان رسید.
در این آکسیون اعتراضی نمایشگاه عکسی از مبارزات مردم و جانباختگان قرار داده شده بود. شعار سرنگون باد جمهوری اسلامی و هم چنین پلاکاردهائی که مطالبات پایه ای زنان هم چون: لغو حجاب اجباری، زنان به حامیان زن ستیز احتیاجی ندارند، جدائی دین از دولت، لغو سنگسار، زنان برای جامعه ای بدون ستم و استثمار مبارزه می کنند و آزادی زندانیان سیاسی و... منعکس می کرد، قرار داشت.
فعالین تشکل زنان هشت مارس به عابرینی که علاقه داشتند در مورد این آکسیون بیشتر اطلاع یابند توضیح دادند که : در دهه 60 و تابستان خونین 67 هزاران زندانی سیاسی روانه جوخه های مرگ شدند. دستگاه کشتار و سرکوب جمهوری اسلامی جوخه های مرگ را در صحن زندانها بر پا کردند و پیکر شکنجه شده هزاران هزارزندانی سیاسی را به دار آویختند. ولی این کشتار ها نتوانست نیروی مقاومت زندانیان را در هم شکند. این زندانیان، پژواک صدای مبارزه و مقاومت مردمی شدند که حاضر نبودند به جمهوری جنایتکار اسلامی تن دهند. بسیاری از زندانیان سیاسی جان خود را فدای آرمان رهایی انسانها و ساختن جهانی عاری از ستم و استثمار کردند.
کشتار زندانیان سیاسی دهه 60 و تابستان 67 با سکوت کر کننده قدرتهای امپریالیستی این "قهرمانان پاسداری از حقوق بشر" همراه بود. این سکوت مهر تایید و هم سوئی شان با جنایات جمهوری اسلامی بود.
برخی از مردمی که با ما به گفتگو پرداختند سئوال داشتند که "آیا کسانی که قبلا با دولت بوده اند اما امروز می خواهند اصلاحاتی در ایران بوجود آورند در این کشتار نقش داشتند ؟"ا ما به آنها توضیح دادیم که :ا مروزه بسیاری از سردمداران مرتجع جمهوری اسلامی که در دهه 60 و تابستان 67 در سرکوب و کشتار زندانیان سیاسی نقش داشتند، لباس اصلاح طلبی سبز به تن کرده اند و تلاش دارند دستگاه سرکوب و کشتار جمهوری اسلامی و قتل عام زندانیان سیاسی را به جناح دیگر و یا افرادی از این رژیم خلاصه کنند تا بلکه بتوانند مسیر مبارزات مردم علیه جمهوری اسلامی را در جهتی سوق دهند که با برخی تغییرات جزئی کل نظام ارتجاعی اشان حفظ شود.
دختر جوانی پس از خواندن پلاکاردها این سئوال را کرد که :" آیا زنان را هم در آن زمان اعدام کردند؟" به این دختر جوان توضیح داده شد که : در کشتار دهه 60 و تابستان 67 بسیاری از اعدام شدگان را زنان تشکیل دادند. زنانی که در دوران انقلاب 57 در صف اول مبارزه قرار داشتند. زنانی که با ادامه مبارزه خود در زندان و با مقابله با حجاب اجباری و سرپیچی کردن از قوانین زن ستیز اسلامی مورد شکنجه، تجاوز و اعدام قرار گرفتند ولی حاضر نشدند سر تعظیم به مرتجعین زن ستیز جمهوری اسلامی فرود آورند. سنت شکنی و شجاعت این زنان در مبارزه برای اهداف خود، پایه گذار جنبش زنانی شد که امروزه یکی از مولفه های مهم بی ثباتی رژیم جمهوری اسلامی است.
فعالین تشکل زنان هشت مارس با پخش صد ها اعلامیه به زبان انگلیسی در مورد سالگرد کشتار زندانیان سیاسی در بین مردمی که خواهان اطلاع بیشتری بودند، به افشای رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی پرداختند. این آکسیون پس از 2 ساعت و نیم با موفقیت به پایان رسید.
فعالین تشکل زنان هشت مارس (ایران-افغانستان)- انگلستان
25/09/2011
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر