8 مارس

بامداد خجستۀ برابری زن و مرد

جهان ما آکنده از بی عدالتی و ستم است. این ستم به ویژه بیش از هر کس بر زنان وارد می شود و سهم محروم ترین زنان در این میان بیش از همه است.

ستم بر زنان، جدا از مساله نابرابری حقوقی، امری سیاسی و فرهنگی ست. توده های محروم زنان، افزون بر رنج گرسنگی و بی حقوقی های عمومی که در آن با مردان خود شریکند، ستم عریان دیگری را از جانب هموندان مرد نا آگاه خود با تمام وجود لمس می کنند و از آن رنج می برند.

اگر توده مردان محروم، خانه و به ویژه زنان خود را محل خالی کردن فشارهائی می بینند که ستم جامعه و فرهنگ مردسالاری بر آنان تحمیل می کند؛ زنان در مقابل، نه محلی برای رهائی از ستم بیرون دارند ونه آرامشی در خانه می یابند.

از سوی دیگر، بهره کشی حکومت ها، با شانه خالی کردن از زیر بار بازسازی نیروی کار و گذاشتن آن بر دوش زنان، مناسبات مردسالاری را چندباره مادیت می بخشد و دستگاه تبلیغ و توجیه سلطه نیز، این ستم را به عنوان یک حق مسلم جلوه می دهد.

این خصلت عمدۀ کنونی جهان ما ست و برای رهائی، مبارزه با این نابرابری بیش از هر زمان دیگر ضرورت دارد . 

خوشبختانه بخش بزرگی از زنان جهان، در سایه آگاهی های فردی و اجتماعی به مقابله متشکل با این ستم برآمده اند.

کانون نویسندگان ایران در تبعید در راستای دفاع از این آگاهی و برابری خواهی، هشتم مارس، روز جهانی زن را گرامی می دارد؛ با این امید که جهان جای امنی برای زیستن و برابری حقوق همه انسان ها باشد.

هیئت دبیران کانون نویسندگان ایران در تبعید

مارس 2012