سرکوب تظاهرات خونین کارگران نساجی در
کامبوج!
کارگران
بخش نساجی کامبوج پس از هفته ها اعتراض به پایین بودن دستمزد و درخواست دو برابر
شدن حقوق صبح امروز مورد حمله خشونت آمیز پلیس شهر پنوم پن قرار گرفتند. در اثر
این هجوم وحشیانه پلیس، تا کنون چندین کارگر کشته، ده ها نفر زخمی و صد ها کارگر نساج دستگیر شده اند. صنعت نساجی
بخش مهمی از اقتصاد کامبوج را تشکیل می دهد. طی سال های اخیر کشور کامبوج رشد اقتصادی
قابل ملاحظه ای داشته است. به موازات بالاتر رفتن نرخ رشد اقتصادی (7% در سال از سال
1993) فقر نیز شدت یافته است.
صنایع
نساجی کامبوج 650 هزار کارگر را استثمار
می کند. 400 هزار تن از این کارگران برای 40 مارک معروف جهانی لباس تولید می کنند – مانند وال مارت، اچ اند
ام و غیره. محل زندگی این کارگران شبیه حلبی آباد ها و فاقد لوله کشی آب و فاضلاب است.
دستمزد ماهانه ی کارگران علیرغم ساعت های طولانی کار و بدون تعطیلی هفتگی تنها 80
دلار در ماه است. این در حالی است که مناطق
روستایی کامبوج با فقری معادل 56% روبرو هستند. اکثریت مردم کامبوج درگیر کار کشاورزی
هستند. 90% زمین های کشاورزی زیر کشت برنج هستند که 80 % نیروی کار را به خود
اختصاص داده است 20% خانوارهای دهقانی بی زمین هستند و 25% از خانوارهای کمتر از
نیم هکتار زمین را در اختیار دارند.
مارک های
بزرگ به کشورهایی چون کامبوج و بنگلادش می روند زیرا در رقابتی فشرده با یکدیگر
برای تولید با کمترین هزینه ممکن هستند تا سهم بازار را بدست آورده و بالاترین سود
ممکن را درو کنند. اوضاع این کشورها برای شرکت های سرمایه داری نساجی ایده آل است
زیرا شرایط فقر توده های مردم را وادار به کار در شرایط بردگی می کنند و دولت
سرمایه داران در این کشورها آماده اند تا دست به هر جنایتی بزنند که این وضعیت
پابرجا بماند. بخشی از سود حاصل از فوق استثمار کارگران تولید پوشاک در این کشورها
به جیب مردم عادی ساکن کشورهای غربی گذاشته می شود تا امکان آن را داشته باشند به
قیمتی معقول لباس بخرند.
به دنبال
سرکوب خونین کارگران پنوم پن، رئیس پلیس شهر اعلام کرد:" تحمل این وضعیت غیر
ممکن است و نتیجه اش آنارشی و هرج و مرج در کل کشور خواهد بود."
سرکوب
خونین کارگران نساج در کامبوج، سوختن زنده زنده کارگران بنگالی در کارخانه های پوشاک، زیر آوار جان
دادن کارگران زن بنگلادشی در کارخانه های متروک حومه داکا، کشتار کارگران مهاجر بنگلادشی
در روستای نیامانالودا یونان، کشتار کارگران در آفریقای جنوبی به دست حکومت جانشین
آپارتاید تا کشتار کارگران ایرانی در صف اعتصاب و کشتار کارگران مهاجر ایرانی
درعراق به دست نیروهای اسلامی و جنایات دیگری که در چار گوشه جهان علیه کارگران و
زحمتکشان صورت می گیرد همه محصول نظام سرمایه داری جهانی است که بیرحمانه منطق
تولید سود را دنبال می کند. تا زمانی که این نظام ستم و استثمار در کشورهای مختلف
و در مقیاس جهانی سرنگون نشود، وقوع این جنایت ها و دهشت ها امری معمول خواهد بود.
طبقه ی کوچکی از سرمایه داران در کامبوج، ایران، بنگلادش و غیره دست در دست قشر
کوچکی از سرمایه داران جهانی بر کار و زندگی هفت میلیارد انسان فرمان می رانند و
با تفنگ از این بردگی انسان به دست انسان حفاظت می کنند.
این است
جوهر و ذات سرمایه داری گلوبالیزه؛ نظامی که فقط می تواند از طریق جستجوی بی وقفه
ی سود اداره شود. و تا زمانی که این سیستم اقتصادی سرنگون نشود، همواره کارگران
مرگ تدریجی یا مرگ ناگهانی در نتیجه گلوله ی سربازان یا آتش سوزی در کارخانجات را
تجربه خواهند کرد. تنها با تدارک یک انقلاب واقعی سازمان یافته تحت رهبری یک حزب
کمونیست انقلابی که متکی به آخرین دستاوردهای پرولتاریا باشد امکان رهایی واقعی و
ساختن جامعه ای نوین و فارغ از ستم و استثمار امکان پذیر است. هر چیز دیگر توهم
است.
زنده باد انقلاب!
زنده باد کمونیسم!
انترناسیونال است نژاد انسان ها!
حزب کمونیست ایران ( مارکسیست لنینست
مائوئیست)
2014-01-03
13 دی 1392
آدرس های اینترنتی حزب کمونیست ایران (م.ل.م(
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر