يك كسب و كار كثيف و پر درآمد
آتش شماره 8
اعتياد به مواد مخدر در ايران روز به روز بيشتر ميشود. اين آسيب اجتماعی بزرگ هزاران نفر را دچار فقر و بدبختی كرده، به دام مرگ انداخته است. دهها هزار خانواده نگران و درمانده، علاج بستگانشان را آرزو ميكنند و يا گرفتار رتق و فتق امور آنان هستند. وضعيت آنقدر حاد شده كه به رسانههای خبری حكومت هم راه پيدا كرده است. هر از گاهی تصاوير انسانهای له شدهای را نشان ميدهند كه در جايی پرت از فرط كشيدن مواد روی پای خود خم شدهاند، در لجن غوطه ورند، يا بر زمين افتاده و آخرين نفسها را ميكشند. هيچ گوشه از كشور از اين آسيب در امان نيست. تهران و مشهد و كرمانشاه و سنندج و تبريز و بلوچستان و لرستان همه گرفتارند. فرياد بسياری بلند شده كه چرا «نظام مقدس» و پر ادعا از حل اين مسئله عاجز است؟ چه دستانی در كارند؟ آيا كار امپرياليستهاست كه پای مواد مخدر را طی قرن گذشته به بسياری جاها باز كردند؟ يا كار باندهای بزرگ مواد مخدر است؟ جمهوری اسلامی اين وسط چه كاره است و چرا با اين همه ستادهای مبارزه با مواد مخدر و اعدامهای مداوم و گاهی دستجمعی باز هم انواع و اقسام مواد با هر قيمتی و برای هر سليقهای سر چهارراهها مثل آب نبات در دسترس همه است؟ منابع مختلف شمار معتادان رسمی را بيش از دو ميليون نفر برآورد كردهاند. در اين دنيای سرمايه داری همه چيز كالاست و همه روابط حول سود ميچرخد. همه ميدانند كه مواد مخدر يك كالای سودآور است، اما ظاهرا همه رژيمهای ارتجاعی ازجمله جمهوری اسلامی مخالف تجارت و مصرف مواد مخدرند. نمايندگان طبقه حاكمه ايران در مجلس و دولت در ضرورت مبارزه با اعتياد و تجارت و قاچاق مواد مخدر داد سخن مي دهند. رسانههای حكومتی مرتبا خبر از اعدام قاچاقچيان مواد مخدر ميدهند. بعضی از مردم ميگويند اين اعدامها كار خوبی است چون باعث ميشود جوانان به سوی مواد مخدر نروند! اينها واقعا خوش خيالاند. آيا ميدانيد که... سپاه پاسداران انقلاب اسلامی رکن اصلی تجارت مواد مخدر در ايران است. سپاه با کنترل اين تجارت پر سود نه فقط بخش بزرگی از بازار داخلی را پوشش ميدهد بلکه مهمتر اينکه بازار اروپا را هم نشانه ميگيرد. از حدود 5 سال پيش بخش اطلاعات سپاه مستقيما با بعضی از گروههای مسلح محلی در افغانستان که مزارع کشت خشخاش و آزمايشگاههای توليد مواد مخدر در اختيار دارند وارد معامله شده است. عکسهای ماهوارهای نشان از افزايش 15 درصدی کشت خشخاش در افغانستان دقيقا در همين محدوده زمانی 5 ساله دارد که اين خود دليلی است بر اضافه شدن يک مشتری بزرگ جديد به بازار مواد مخدر افغانستان که همانا سپاه پاسداران جمهوری اسلامی ايران است. دو شبکه بزرگ زمينی و هوايی برای انتقال مواد از مرزهای شرقی تا شمال غربی کشور ايجاد شده است. سپاه سه آزمايشگاه مجهز برای توليد هروئين در گنبد کاووس و گناباد و آذرشهر بر پا کرده است. سپاه تا به حال از دو مسير خراسان/تاجيکستان/قبرس/ لهستان و خراسان /ترکيه/اروپا برای انتقال اين کالای پر سود به بازارهای غرب استفاده کرده است. شبکه مواد مخدر سپاه شاخههايی نيز در کشورهای آسيای جنوب شرقی ايجاد کرده که بيشتر در پولشويی و سامان دهی امور مالی اين شبکه فعالند. بخشی از هزاران سند محرمانه سفارتخانههای آمريکا که در سايت افشاگر «ويکی ليکس» منتشر شد مربوط به نقش جمهوری اسلامی در تجارت جهانی مواد مخدر بود و نشان ميداد که رژيم ايران وسيعا از پوشش و امکانات ديپلماتيک در اين ارتباط استفاده ميکند. هر روزه از روشهای جديد ترك اعتياد ميشنويم، از داروهای جديد، از بازگشايی مراكز جديد ترك اعتياد و كارزارهای ضد مواد مخدر. اما عليرغم همه اينها پايان دادن به اعتياد مواد مخدر در ايران به نظر غير ممكن ميآيد. علتش اينست كه سيستم سرمايه داری هم شرايط و روحيه استفاده از مواد مخدر را ايجاد ميكند و هم خود مواد را به شكل كالا در كنار كالاهای ديگر به بازار عرضه ميكند. در ايران، توليد و حمل و نقل و فروش مواد مخدر يك كسب و كار چند ميليارد دلاری است كه به راحتی ميتوان نامش را بعد از نفت و گاز قرار داد. تفاوت در اينست كه مجبورند توسط يك شبكه پيچيده و مخفی مافيايی سازمانش دهند. با لابراتوارهای مخفي، محمولههای مخفي، پروازهای مخفي، اسكلههای مخفي، اسناد قلابي، پوششهای ديپلماتيك و... آيا ميدانيد که... بنا به گفتههای چند شاهد عيني، بازار داخلی مواد مخدر فقط در انحصار سپاه نيست و ضربه زدن به باندهای قاچاق در ايران در واقع بيان جنگی است که بر سر اين بازار جريان دارد. حتی مواردی ديده شده که مواد مخدر کشف شده توسط نيروی انتظامی که نابودياش را طی مراسم رسمی اعلام کردهاند در اختيار سپاه پاسداران قرار گرفته و در چرخه تجارت داخلی مجددا توزيع شده است. در شهرهای بزرگ و مشخصا در تهران، چند لابراتور فراوری مواد مخدر وجود دارد که توسط نيروهای مسلح محافظت ميشود. مناديان اخلاق اسلامی و «حفظ خانواده» و «مديريت امام زمانی»، همان كسانی هستند كه كثيف ترين شيوههای كسب سود و افزودن بر سرمايههای خود را در پيش گرفتهاند. هيچ كدام از جناحهای جمهوری اسلامی در اين سه دهه حيات ننگينش نميتواند ادعا كند كه در اين تجارت خانمانسوز نقشی نداشته است. در چند ساله اخير، ميزان اتكاء نهادهای حكومتی به تجارت مواد مخدر سير صعودی پيدا كرده است. برای نمونه ميتوانيم به ارقامی كه اخيرا از اسناد نهادهای اطلاعاتی كشورهای منطقه و آمريكا به بيرون درز كرده رجوع كنيم. در سال 2006 مقدار بيست كيلوگرم هروئين ايرانی در جمهوری آذربايجان كشف شد. در سه ماهه سال 2008 اين مقدار به 1500 كيلوگرم افزايش يافت. و در سه ماهه اول سال 2009 اين رقم به حدود 5900 كيلوگرم رسيد. اقلام ذكر شده در همه اين موارد به طور كامل مراحل آزمايشگاهی را طی كرده و آماده عرضه به بازار بودند. بر پايه همين اسناد، ايران تا سال 2008 مواد مخدر را از طريق تركيه به اروپا ميفرستاد ولی به علت درگيريهای حزب كارگران كردستان (پ ك ك) و ارتش تركيه اين راه نا امن شده و از آن پس، حكومت مسير جمهوری آذربايجان را برای ادامه كار انتخاب كرد. آيا ميدانيد که... تجارت مواد مخدر در ايران مستقيما به سياست ربط دارد. در سالهای پايانی دهه 1360 سپاه پاسداران برای ضربه زدن به جنبش انقلابی کردستان و تغيير فضای سياسی ضد رژيمی در آن منطقه، طرح مخفيانهای را تحت نام «طيرا ابابيل» به اجرا گذاشت. بر مبنای اين طرح، ميزان گستردهای مواد مخدر به قيمت ارزان در محلات پر جمعيت سنندج به ويژه در ميان جوانان توزيع شد تا مانع از شکل گيری روحيه انقلابی در نسل جوان و روی آوردنشان به سوی آرمان انقلابی و تشکلهای مبارز شود. بعدها دامنه اين طرح به منطقه کردستان عراق هم گسترده شد. در نتيجه محيطی که زمانی در آن هيچ نشانهای از مواد مخدر نبود امروز با معضل اعتياد دست به گريبان است. مرتضی رضايی يکی از فرماندهان قديمی سپاه و از افراد موثر در شکل دهی اطلاعات سپاه که آگاهانه از حضور رسانهای پرهيز ميکند، برای «حل مسائل مالی» اين نهاد سرکوبگر، فعاليت در زمينه تجارت مواد مخدر را از سالها پيش طراحی کرد. او همان كسی است كه قبلا در دوران صدام، پروژه چاپ دينار جعلی عراقي، و بعدها قاچاق نفت تحريم شده عراق، قاچاق عتيقه از ايران به خارج، و قاچاق سوخت به آن سوی مرزها را هم سازمان داده بود. تحت هدايت او، بخشی از هزينه گردانهای عاشورا و «لباس شخصيها» که مسئول مستقيم سرکوب و کشتار مردماند از راه تجارت مواد مخدر تامين ميشود. معضل اعتياد و تجارت مواد مخدر در ايران كاملا و مستقيما به حيات و عملكرد اقتصاد و سياست جمهوری اسلامی گره خورده است. نظامی که اين چنين از سود سرشار تجارت مواد مخدر و تاثيرات تخدير کننده اجتماعی آن بهره مند باشد، دليلی ندارد که از اين کسب و کار دست بکشد. اين چيزی است که در مورد رژيمهای مرتجع در منطقه مثلث طلايی جنوب شرق آسيا و در مرکزش کشور برمه هم ميبينيم که توليد و تجارت مواد مخدر يک ستون حاکميت را تشکيل ميدهد. يا در مورد کشور مکزيک که باندهای مافيايی و جناحهای حکومتياش آن چنان در هم تنيده شدهاند که جدا کردنشان کار حضرت فيل است. سپاه پاسداران ايران نيز به سرعت همين راه را طی کرده است. هر جا در گوشه خيابان پيکر مچاله شدۀ يک هروئينی را ديديد، هر جا در بين اقوام و آشنايان خود پر پر شدن سريع نوجوانان با زهر کراک و شيشه را شاهد بوديد، هر جا فريادهای دختر جوانی را از خانه همسايه شنيديد که پدر معتادش ميخواهد او را به زور وادار به تن فروشی کند، تشخيص آرم کامل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با آيه و اسلحه اش بر همه اين صحنه ها کار دشواری نخواهد بود.
کاوه اردلان
به نقل از آتش شماره 8 مرداد 91
email: atash1917@yahoo.com weblog: n-atash.blogspot.com
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر